அமரன்

நடு இரவில் 
தூக்கப் பட்டு 
கண்ணாடிக் கூண்டுக்குள் அடைக்கப் பட்டேன் 
முகமூடிகள் மாட்டப் பட்டன 
எலும்புக் கரங்களில் 
நரம்புகளை நெருடி நெருடி 
ஊசிகள் ஏற்றப் பட்டன 
வினோத நிறங்கள் பொலியும் 
திரவங்கள் 
உடலை ஊடுருவின 
இருபத்தி நாலுமணி 
என்று கடிகாரத்தில் 
எல்லைகள் குறிக்கப் பட்டன 
நல்ல வேளையாக
நான் நிரந்தரமானவன் 
என்ற புகழ் பெற்ற 
கவிதையை எழுதிய 
கவி நான்தான் 
என்று 
சுற்றி நின்றிருந்த யாருக்கும் தெரியவில்லை 
என்ற ஆறுதலோடு 
இறந்து போனேன்